Jan-Auwke Diepenhorst over de huidige situatie in Israël en Palestina

Een blog van Jan-Auwke Diepenhorst over de situatie in in het beloofde land

Sinds de Holocaust werden er niet meer Joden op één dag gedood dan afgelopen zaterdag. In mijn boek Rivalen in het beloofde land (eind april 2023) schreef ik dat veiligheid een continu probleem blijft voor Israël en dat de tragiek van Israël is dat deze ”veiligheid” gerealiseerd wordt door praktijken waar de Joden zelf in vorige eeuwen onder leden waardoor hun vrijheid te koste gaat van de vrijheid van anderen.

Helaas maken de gruwelijke gebeurtenissen van de laatste dagen opnieuw duidelijk dat geweld geen garantie is voor een langdurige vrede. Uit de geschiedenis van Joden en Palestijnen van de laatste 100 jaar is duidelijk dat geweld leidt tot nieuw geweld maar niet tot definitieve oplossingen. Ook al zou Hamas door Israël volledig uit Gaza verdreven worden.

Israël is een staat die opgericht werd om alle Joden in de wereld een veilig oord te bieden. Sommigen stellen dat Israëli’s nu zelf ervaren wat Palestijnen al decennialang ondergaan: militaire invallen, willekeurig geweld op hulpeloze burgers, vernielde huizen, paniek tussen gewapende strijders en angst over het lot van familieleden. Anderen vinden dat de staat Israël en zeker de huidige regering Netanyahu met haar fundamentalistische zionistische partijen en het toegestane kolonistengeweld zelf verantwoordelijk is voor de uitbarsting van het geweld.

Kranten schrijven weer volop over de ontstaansgeschiedenis van Israël, het Palestijnse vluchtelingenprobleem, de Palestijnse verzetsbewegingen en de oorlogen van 1948, 1967 en 1973. Dezelfde historische fouten vallen weer te lezen. Geschiedenis kan bijdragen aan een beter begrip van het verleden, om zo beter over de toekomst te kunnen spreken. Het helpt dan als de juiste feiten gepresenteerd worden, ook al zijn feiten bij een politiek gevoelig onderwerp als dit niet voor iedereen de waarheid.

De boekrecensent van het digitale magazine Bazarow vond het mooi dat ik in Rivalen in het beloofde land het oordeel aan de lezer overliet. Polarisatie leidt zeker niet tot meer toenadering en daarom koos ik inderdaad voor een niet-polemische stijl. Ik hoop nog steeds dat het boek bijdraagt aan begrip van en voor beide partijen. Palestina is voor beide groepen het beloofde land. Een gedeeld beloofd land lijkt verder weg dan ooit, maar lijkt nog steeds de enige oplossing.

Wil je meer hierover weten? Lees dan Rivalen in het beloofde land.

Of bestel het e-book.