Nieuw: De opstand van Tula

Vanaf vandaag is De opstand van Tula van Robin Raven verkrijgbaar in de (online) boekhandel. De opstand van Tula is het spannende levensverhaal van Tula, de man die op de Antillen al veel langer erkend wordt als vrijheidsstrijder en symbool tegen de slavernij. Lees hier meer.

Over het boek 

Het is de achttiende eeuw. In Europa zijn de Franse revolutionaire gedachten door Napoleon ook in België en Nederland doorgedrongen. Maar op het eiland Curaçao gedijt de slavernij en de slavenhandel. Als op het nabijgelegen Haïti de revolutie voor de Zwarte bevolking gloort, borrelt  ook onvrede en onrust onder de slavenbevolking van Curaçao . Op 17 augustus 1795 legt fito Tula, samen met zo’n veertig anderen, zijn werk. Hiermee begint de grootste slavenopstand op de Nederlandse Antillen.

Tula staat op als natuurlijke leider van de vrijheidsstrijd; hij spreekt meerdere talen, is retorisch sterk en kan de revolutionaire Europese ideeën tegen de witte meesters gebruiken. Ondanks dit alles gaat hij de gewelddadige confrontatie met het koloniale leger niet uit de weg. Door verraad moet hij zijn strijd met de marteldood bekopen.

De opstand van Tula is het spannende levensverhaal van Tula, de man die op de Antillen al veel langer erkend wordt als vrijheidsstrijder en symbool tegen de slavernij. In Nederland is er groeiende aandacht voor dit deel van de geschiedenis.

Toch duurde het tot 19 december 2022, aleer er eindelijk excuses kwamen van de Nederlandse premier en koning Willem-Alexander vroeg op 1 juli 2023 zelfs om vergiffenis. De tijd is daar voor breed eerherstel van verzetshelden tijdens de slavernij.

Lees een fragment

Dat ging allemaal vrij makkelijk, zo vertelde men hem. De Nederlanders, Engelsen en Portugezen hoefden bijna nooit geweld te gebruiken. Vaak leverden de stammen hun de slaven in ruil voor textiel, drank en geweren. Deze handel was een snelle en makkelijke manier om van je gevangenen en vijanden af te komen. Op de markt werden al die mensen opgelapt en verkocht aan de hoogste bieder. Daarna werden ze gebrandmerkt en vervoerd naar fort Elmina, waar ze in veel te kleine cellen werden gepropt, zonder licht en frisse lucht. In die benauwde hel moesten ze soms nog maanden wachten voordat er een schip beschikbaar was dat hen zou afvoeren naar de suikerplantages van Nederlands-Brazilië of Suriname.

Gek eigenlijk. De Republiek was toch tegen slavernij? Ware christenen hoorden zich toch verre te houden van de mensonterende praktijken die de Spanjaarden en de Portugezen erop nahielden? Omzien naar je naaste? Elkaar liefhebben en zo? Helemaal waar, maar nood brak wetten. Er waren te weinig arbeiders in Nederlands-Brazilië en Suriname, de productie liep enorm terug.

Wil jij ook wekelijks nieuws ontvangen over onder andere nieuwe geschiedenisboeken en acties? Meld je dan nu aan voor onze nieuwsbrief!