Nieuw: Licht van mijn ogen

Vanaf vandaag is Licht van mijn ogen van María Jesús Fuente verkrijgbaar in de (online) boekhandel!

of bestel het e-book

Over het boek

Hoe werd er in de middeleeuwen aangekeken tegen het moederschap? Wat werd er van vrouwen die moeder werden verwacht? En in hoeverre heeft dat onze eenentwintigste- eeuwse kijk op het moederschap bepaald? Die vragen onderzoekt de Spaanse hoogleraar geschiedenis María Jesús Fuente in haar boek Licht van mijn ogen. Daarbij concentreert ze zich op West-Europa en de landen rond de Middellandse Zee. Ze doet onderzoek naar zwangerschappen, bevallingen en het leven van moeders met kinderen. Daarbij maakt ze onderscheid tussen maatschappelijke positie en religie; het jodendom, het christendom en de islam. Licht van mijn ogen is het indrukwekkende resultaat van een carrièrelang onderzoek naar vrouwen en moeders in de middeleeuwen.

María Jesús Fuente is emeritus hoogleraar middeleeuwse geschiedenis aan de Carlos iii-universiteit in Madrid. Licht van mijn ogen is haar eerste boek dat in het Nederlands is gepubliceerd.

Lees hier een fragment uit de proloog

Vandaag, 2 mei 2021, Moederdag in Spanje, begin ik aan het schrijven van dit boek. Er komen appjes binnen die appelleren aan alles wat het moederschap behelst. Mijn dochter en mijn kleinkinderen hebben een prachtig boeket gele irissen voor me meegenomen. Veel mensen op straat lopen met bloemen, duidelijk bedoeld voor hun moeders. Als kind vierde ik die dag nooit, ik wist niet eens dat hij bestond, hoewel de dag in Spanje al sinds 1939 jaarlijks gevierd wordt. Wel vierden we 8 december, de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, de moeder Gods, die stond voor ‘de grote verdiensten van dat wat in Spanje, in weer wil van de wisseling der tijden, immer onaangetast is gebleven: het huisgezin, waar de moeder als lichtend voorbeeld en troost de scepter zwaait… [de door en door Spaanse moeder] die heilige en heldin was en haar kinderen lijdzaam opvoedde voor God en Vaderland’. Wat zou mijn grootmoeder graag huis en haard hebben willen behouden, wat zou ze graag hebben gewild dat haar leven niet overhoop werd gehaald door het verlies van haar twee zonen en het grote verdriet dat daarmee gepaard ging.

Ik heb nog wel wat vage herinneringen aan die vieringen op 8 december, maar levendiger zijn mijn herinneringen aan de Moederdag die in 1965, op initiatief van de warenhuisketen Galerías Preciados, die het commercieel potentieel ervan inzag, naar de eerste zondag in mei werd verplaatst. Die commercialisering van de feestdag was iets nieuws voor ons, maar de behoefte aan moederverering bestond al sinds onheuglijke tijden. ‘Eert uw vader en uw moeder’, zo luidt het vierde gebod, en duizenden jaren lang hebben de mensen zich eraan gehouden, of dat althans geprobeerd. Door heel de middeleeuwen heen vinden we talloze vormen van moederverering, allerlei gebruiken en rituelen die te maken hebben met het moederschap en die nog eeuwenlang zijn blijven bestaan – als kind in de tweede helft van de twintigste eeuw heb ik daar veel voorbeelden van gezien. Ik herinner me nog levendig de dag, toen ik vijf was, dat mijn moeder met een van pijn vertrokken gezicht thuis werd gebracht door een paar buurvrouwen, die haar bij de armen vasthielden en zo naar haar slaapkamer begeleidden. Toen ik jaren later, tijdens mijn studie van de middeleeuwen, een verhaal las over een zwangere vrouw die ondersteund door haar buurvrouwen naar huis werd gebracht, zag ik dat tafereel op de dag dat mijn enige zus werd geboren weer voor me.

Lees hier een langer fragment uit het boek.

Wil jij ook wekelijks nieuws ontvangen over onder andere nieuwe geschiedenisboeken en acties? Meld je dan nu aan voor onze nieuwsbrief!